Tutup jurang salah faham

ABDULLAH Ahmad Badawi berucap pada Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNGA), New York, semalam. – AFP.
--------------------------------------------------------------------------------



TEKS ucapan Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi pada perbahasan utama sesi ke-62 Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNGA), New York, semalam.

Saya mengambil kesempatan ini untuk mengucapkan tahniah kepada Tuan Presiden yang juga bekas Presiden Republik Macedonia, di atas pemilihan sebagai Presiden untuk sesi ke-62 Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNGA). Malaysia akan bekerjasama untuk merealisasikan objektif pertubuhan ini, terutama kerjasama ke arah mengadakan perbincangan untuk memberi kuasa yang lebih kepada perhimpunan agung ini dalam menguruskan hal ehwal Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB).

Perjalanan sejarah manusia dikesan dengan beberapa detik penting, ketika kita boleh membuat keputusan yang betul atau salah yang akan memberi kesan pada arah tuju mereka selepas kita. Kita kini hidup dalam waktu itu.

Ada masalah tertentu yang menyentuh kehidupan kita tanpa terkecuali. Perubahan cuaca dan pertambahan perselisihan faham antara budaya dan tamadun adalah dua masalah tanpa terkecuali. Masalah pertama telah mengakibatkan kehidupan manusia sejagat di planet bumi, sementara yang kedua mengugut untuk memisahkan hubungan keamanan antara manusia dan negara-negara.

Benarkan saya bercakap mengenai perubahan cuaca dahulu. Kita amat sedar terhadap tarikan graviti dan juga keadaan yang berlaku dengan serta-merta. Bencana alam dan keadaan keterlaluan yang lain berkaitan dengan cuaca telah berlaku sekarang, malah sering berlaku di bahagian dunia yang mana sebelum ini ia tidak pernah mengalami bencana seumpama itu. Keadaan lebih buruk bakal mendatang. Justeru, Laporan Panel Antara Kerajaan Terhadap Perubahan Cuaca 2007 telah membuat kenyataan yang jelas bahawa skala dan cabaran yang berlaku dengan serta-merta itu adalah lebih teruk daripada apa yang difikirkan atau ditakuti.

Pada Disember tahun ini, Indonesia akan menjadi tuan rumah kepada Persidangan Ke-13 bagi Konvensyen Rangka Kerja Terhadap Perubahan Cuaca PBB. Kita mesti bersetuju untuk melancarkan proses perbincangan terhadap perjanjian pasca 2012. Inisiatif yang sedang dilakukan di peringkat negara dan rantau yang berkaitan dengan perubahan cuaca tidak perlu disaingi, sebaliknya perlu menjadi pelengkap kepada perbincangan di bawah rangka kerja PBB. Malaysia akan memberi sokongan penuh kepada Indonesia bagi memastikan persidangan di Bali itu mencapai kejayaan seperti yang diingini.

Kita perlu mencapai sebulat suara terhadap beberapa isu asas sebelum bermulanya perbincangan untuk perjanjian pasca 2012. Prinsip umum tetapi tanggungjawab yang berbeza pasti timbul. Kita mesti menerima hakikat bahawa negara-negara miskin di dunia mempunyai kemampuan yang paling rendah untuk penyesuaian, dan perlu diberikan tanggungjawab yang kecil untuk mengurangkan kesan terhadap perubahan cuaca.

Perjanjian pasca 2012 perlu dibina di atas reka bentuk dan asas-asas lain Protokol Kyoto. Sebagai contoh, ia perlu menyasarkan kepada pengurangan pengeluaran (bahan pencemaran) mutlak dari negara-negara maju, memperluaskan mekanisme yang akan membantu pengedaran dari negara-negara membangun seperti juga peruntukan khas kepada negara-negara yang kurang maju dan kepulauan kecil negara-negara membangun.

Kita tahu bahawa perubahan cuaca mempunyai implikasi bukan hanya kepada alam sekitar malahan turut menjejaskan ekonomi global. Ini adalah alasan tambahan yang penting mengapa prinsip tanggungjawab yang berbeza itu mesti digunakan supaya negara-negara membangun boleh mengekalkan keupayaan mereka untuk meneruskan pembangunan. Dalam pengurusan perubahan cuaca, sudah tentu negara-negara membangun mempunyai peranan untuk dimainkan, tetapi ia mesti setimpal dengan kebolehan mereka untuk berperanan.

Berhubung perkara ini, kita jangan lupa Kemuncak Bumi di Rio pada 1992, di mana semua isu ini bermula. Memelihara alam sekitar dan memastikan pembangunan berterusan merupakan tema persidangan global tersebut. Dan mesej kemuncak itu tidak lain daripada perubahan sikap dan tingkah laku kita akan membawa perubahan-perubahan yang diperlukan. Kebenaran-kebenaran ini akan kekal dan mereka perlu memberi panduan apabila kita memulakan proses perbincangan untuk perjanjian pasca 2012 mengenai perubahan cuaca.

Benarkan saya beralih pula kepada masalah pertelingkahan yang semakin meningkat di antara Islam secara umum dan Barat secara keseluruhannya. Sebab utama adalah salah tafsir di negara-negara Barat yang mempercayai bahawa Islam menggalakkan penyisihan dan ekstremisme. Kita mesti mengambil langkah untuk menggalakkan persefahaman yang lebih antara pengikut pelbagai kebudayaan dan tradisi tamadun. Malaysia menyokong sepenuhnya beberapa usaha yang telah dilakukan di peringkat antarabangsa. Kami yakin bahawa dialog-dialog tersebut akan menunjukkan kebenaran bahawa Islam adalah satu agama yang menyokong alam sejagat bukan penyisihan, bertolak-ansur dan bukan fanatik.

Malaysia yakin bahawa adalah salah untuk menuduh agama sebagai punca kepada wujudnya perselisihan antara negara-negara. Semua agama yang tulen menyokong keamanan dan keharmonian di kalangan manusia dan juga menerima orang lain. Ini adalah amalan Islam yang mengajar umatnya untuk mengamalkan tolak ansur, bermaafan, aman, persaudaraan dan wujud seadanya. Al-Quran adalah asas agama Islam yang tertulis dan mengiktiraf kewujudan agama lain selain Islam.

Hakikat agama ini bukan sebagai punca kepada kekacauan yang berlaku di dunia dan ini telah disahkan di dalam Laporan Kumpulan Peringkat Tertinggi, Alliance of Civilizations, diterbitkan pada 13 November 2006. Laporan itu masih berpendapat agama sering dieksploitasikan secara sinis untuk membangkitkan perasaan, membakar syak wasangka dan menyokong kebimbangan bahawa dunia kini sedang berhadapan dengan ‘peperangan antara agama’. Akar umbi punca tersebut adalah politik bukan agama. Kita perlu memberi sokongan kepada pelbagai usaha di peringkat negara dan rantau untuk membawa mesej dan usul-usul dalam Laporan 2006.

Bagaimanapun pada pandangan Malaysia, usaha-usaha di peringkat negara dan rantau itu mesti akhirnya membuat kesimpulan dalam dialog sejagat yang diasaskan dalam proses pelbagai hala antara kerajaan. Hanya melalui proses itu akan mengukuhkan penyatuan komitmen. Justeru, kejayaan dialog demikian akan menjadi peringatan penting untuk mendapatkan matlamat yang lebih luas demi keamanan sejagat, keselamatan dan kemakmuran.

Terdapat kecenderungan untuk menuduh sejarah, tetapi tiada bukti dalam sejarah yang menunjukkan bahawa agama sebagai punca kepada pertelingkahan antara kebudayaan dan ketamadunan. Ia bukan satu penjelasan kepada wujudnya konflik antara negara-negara Barat dan Islam.

Jawapannya bergantung kepada keadaan terbaru, yang mana penggunaan kuasa oleh yang kuat secara berulang-ulang terhadap yang lemah untuk memperoleh strategi atau mendapatkan wilayah. Peninggalan kepada peperangan-peperangan untuk pengawalan dan penguasaan itu wujud pada hari ini seperti masalah berterusan di Afghanistan, Lebanon, Bukit Golan dan Iraq.

Bercakap mengenai Iraq, Tuan Presiden, kita tidak boleh menafikan bahawa banyak daripada masalah yang dihadapi rakyat Iraq adalah berpunca daripada pendudukan kuasa asing ke atas negara yang hebat itu. Orang Iraq perlu diberi peluang sepenuhnya untuk menentukan masa depan mereka. Untuk tujuan itu, Iraq memerlukan kerajaan berasaskan perpaduan negara, yang akan dicapai menerusi perdamaian.

Tuan Presiden, saya menekankan kepada perpaduan negara kerana berdasarkan pengalaman kami di Malaysia, perpaduan dicapai dengan cara terbaik menerusi amalan berkongsi kuasa dalam kerajaan dengan perwakilan terdiri daripada kumpulan-kumpulan etnik pelbagai agama. Kerajaan kami telah berjaya membawa keamanan dan kemakmuran kepada negara sejak Malaysia memperoleh kemerdekaan 50 tahun lalu.

Masyarakat antarabangsa mempunyai tanggungjawab jelas untuk membantu rakyat Iraq mencapai keamanan dan kestabilan, supaya perpaduan Iraq sebagai negara dikekalkan dan tiada kompromi untuk menggugat integriti wilayah Iraq sebagai sebuah negara.

Dengan keadaan yang sama, saya mesti menyatakan juga bahawa masalah di Palestin, yang telah berlanjutan selama 60 tahun perlukan penyelesaian. Ia berada senarai teratas rungutan dunia Islam yang menyebabkan penentangan terhadap Barat.

Kita semua sedar bahawa terdapat usaha-usaha baru untuk membawa Israel dan Palestin bersama-sama dengan negara lain bagi mengadakan perbincangan mengenai keamanan pada tahap tertinggi pada masa akan datang. Walaupun begitu, pada pendirian saya, sebarang penyelesaian kepada isu Palestin mesti berlaku dalam kerangka kerja PBB. Marilah kita memberi sokongan kepada perbincangan keamanan dan berharap agar mereka membentuk momentum untuk pertemuan pemikiran yang tulen.

Khususnya kita perlu menggesa kepimpinan Israel dan Palestin untuk bertindak dengan berani bagi memenuhi keperluan dan kehendak penduduk yang telah mengalami kesengsaraan sekian lama. Sudah pasti keamanan sebenar akan dicapai sekiranya hak mutlak penduduk diiktiraf dan dilindungi dalam perundingan. Palestin telah dipisah-pisahkan sebelum ini. Perkara ini tidak patut berlaku lagi.

Semua di antara kita mesti memainkan peranan sebagai orang tengah yang amanah, membantu mereka menerusi proses perundingan dalam landasan ke arah menuju keamanan yang sebenarnya. Kedua-dua pihak Israel-Palestin yang berkonflik mesti mempunyai komitmen untuk mencapai penyelesaian melalui kompromi. Peluang ini mesti diambil segera. Tanggungjawab untuk menyampaikannya terletak kepada kita semua.

Saya percaya bahawa isu yang paling penting dalam perjalanan ke arah keamanan dan persaudaraan antara negara-negara Barat dan Islam ialah masalah Palestin yang masih tidak selesai. Saya yakin bahawa sebaik-baik sahaja masalah Palestin diselesaikan, akan terdapat harmoni antara negara Islam dan Barat, dua pewaris besar agama dan tamadun dunia.

Bagi mereka, orang Islam mempunyai tanggungjawab kepada dunia hari ini, menunjukkan wajah Islam sebenar-benarnya. Ia mesti diperjelaskan kepada semua bahawa Islam adalah agama yang membenci kepada pertelingkahan, lebih-lebih lagi antara umat Islam.

Apabila pertelingkahan timbul, Islam menuntut kepada kemaafan dan perdamaian melalui musyawarah yang diterjemahkan sebagai melibatkan dialog dan rundingan kedamaian. Lebih-lebih lagi ajaran Islam meletakkan keutamaan yang tinggi ke atas keamanan dan pembangunan. Islam sudah tentu bukan penghalang kepada kemajuan dan kemakmuran.

Di negara saya Malaysia, walaupun majoriti daripada penduduk adalah orang Islam namun kerajaan telah menggunakan ajaran Islam yang progresif sebagai asas kepada urus tadbir yang baik untuk menyampaikan kemudahan-kemudahan kepada semua sektor dalam masyarakat pelbagai etnik dan agama tanpa diskriminasi. Kita namakan pendekatan ini Islam Hadhari.

Saya telah timbulkan dua cabaran dunia sejagat yang kita hadapi waktu ini. Saya tetap optimistik, bagaimanapun persaudaraan kemanusiaan sejagat dan kewujudan bersama dicapai jika isu-isu politik yang genting dan isu strategik diselesaikan secara berturutan dengan menutup jurang salah faham antara budaya dan tamadun.

Usaha ke arah itu memerlukan kebijaksanaan dan keberanian secara kolektif untuk memahami masalah-masalah yang timbul. Kesempurnaan planet bumi dan kepada semua yang mendiami bumi ini sebenarnya adalah dalam kawalan kita. Kita mesti mempunyai keazaman untuk membuka laluan itu bagi memenuhi keperluan generasi akan datang dengan memanfaatkan sains dan teknologi sebagai alat.

Saya dengan suka citanya mengakhiri ucapan ini dengan merayu, bahawa masa untuk kita membuat pelaburan demi masa depan secara kolektif adalah di sini dan mulai sekarang.